آیینة پنهان کافکا در تمثیل مسخ

زمانی که کافکا به سال 1912 برای نگارش تمثیلی تحت عنوان «مسخ» دست به قلم می شود، در واقع گلایه و شکوة خود را از زمانه و تأثیرات منفی زندگی صنعتی در قبال ارزش های انسانی بیان می کند. نگاه کافکا در مسخ، نگاهی به انگاره ها و شخصیت خود او در یک جامة سوداگر صنعتی است. کافکا در صدد اثبات مضرات تحولات صنعتی و تأثیرات سوء آن در رفتارهای انسانی است. او رشد جوامع صنعتی را عاملی برای دوری و نادیده گرفتن ارزش های انسانی می داند. در نگرش کافکا انسان زوال یافته از روند شتابان صنعتی شدن به موجودی پوچ و زائد همچون حشره تبدیل می شود. کافکا در مسخ خود را در نقاب حشره ای به نام گرگور زامزا پنهان می کند و در این قالب جامعة پیرامون خود را به زیر ذره بین نقد می برد. نگارندة مقاله بر آن است تا با پرداختن به گزیده هایی از تمثیل مسخ، بر اثبات روند رو به زوال انسانیت و ناتوانی انسان در برابر مدرنیته و از خود بیگانگی انسان حاضر صحه بگذارد.